corona autisme kind

In corona quarantaine

Na een verlengde kerstvakantie en de lockdown van de afgelopen weken, begint het gewone leven weer. Het was een periode van veel onduidelijkheid, wegvallen van structuur en prikkelrijke feestdagen. Zeker met kinderen met autisme, kan dit een behoorlijke uitdaging zijn.

Maar wat als je kind dan ook nog eens ziek thuis is met corona? Mijn eigen coronabesmetting zorgde er al snel voor dat ook de rest van het gezin ziek werd.

Aan mijn dochter merkte ik het gelijk. Daar was geen positieve zelftest voor nodig, al gaf deze wel de bevestiging. Zodra Kyra ziek is, trekt zij zich terug en neemt haar communicatie flink af. Waar Kyra normaal gesproken communiceert met korte zinnetjes, kan ze tijdens het ziek zijn alleen maar jammeren of brullen. En dan met een mega volume. Al sinds haar babytijd laat zij deze vocale pittigheid zien. Maar tijdens ziekte, is dit voor ons als ouders ook altijd weer even omschakelen.

Je geduld wordt extra op de proef gesteld, als je na elke poging om te helpen (of drinken te brengen bijvoorbeeld), alleen maar een harde schreeuw terugkrijgt. Het is moeilijk om in die gevallen dan rustig en begripvol te blijven. Af en toe even weglopen is dan de redding. Want ook mijn geduld raakt wel een keer op en het voelt natuurlijk heel ondankbaar, ondanks dat je weet dat je kind dit niet zo bedoelt.

Daarom houd ik altijd in gedachte: praten kost op dit moment gewoonweg teveel energie. Door haar autisme, wat haar communicatie al beperkt, heeft Kyra er moeite mee om in tijden van ziek zijn ook op volle sterkte te communiceren. Dit lukt niet. Door frustratie, vermoeidheid en wellicht pijn (wat lastig te achterhalen is, omdat je het niet kunt vragen), valt het praten compleet weg.

De afgelopen jaren hebben wij als ouders steeds meer geleerd om hier mee om te gaan. Onze verwachtingen zijn op zulke momenten heel laag, nihil eigenlijk. We bieden warmte en veiligheid en vooral veel mogelijkheden voor haar om zich af te zonderen. Extra geduld en er gewoon zijn. Ik vertel haar dan dat mama er altijd is en niet weggaat. Meer kun je op zo’n moment niet doen.

Dit werpt zijn vruchten af. Zo ook in deze corona quarantaine. Na een lange ziekteperiode, met veel slapen, hoesten en huilen, kwam er eindelijk verbetering. Ook het praten en de communicatie leek weer terug te komen.

Kyra kwam naast me op de bank zitten en zei: “Mama is altijd bij me.”
En dat is precies waar ik het allemaal voor doe.

Over Tamara Hendrikse
Tamara Hendrikse is moeder van Kyra en Lennon.  Zij vertelt in haar blog over haar ervaringen nadat Kyra op driejarige leeftijd de diagnose autisme (ASS) kreeg. In het dagelijks leven is Tamara werkzaam als ABA trainer, waarbij ze werkt met jonge kinderen met autisme.

Meer verhalen van Tamara:

deel: